Ben raras e preciosas son las pinturas dal presbitèri: a manchina, lo pechat originari embè en aut Adam e Eva e sot una batalha de l’antic Testament, embè un soldat a caval e un per tèrra, ferit, embè, dins lo canton a manchina, un original sonador de fifre. A drecha son rapresentaas las activitas del temps de la patz; singulara es la scèna de la fèsta embè una filha que dança al sòn d’una citara, benlèu Salomé que dança per Eròd.

De sot, de lauraires en chamin a meissonar. A manchina es presenta una granda figura da la tèsta plena de pèls, que sòna dins un còrn, benlèu lo diu Pan protector d’escabòts e pastres. 

La decoracion romànica continuava de segur sus l’arc e dins l’absida, mas vers lo 1460 ven cubèrta da una novèla òbra tard-gòtica.
Sus l’arc pareis l’Anonciacion, e sus lhi pè-drechs Santa Catarina embè la roa e Sant Antòni dal baston a forma de tau. Dins la calòta, a l’entorn dal Criste dins l’amètla, venon pintats lhi Evangelistas en chamin a escriure lors Evangelis. Lhi Apòstols son plaçats dins lo catin de l’absida, en quatre sectors, chasqued’un embè lo simbol de son martiri e lo nom escrich en caractèrs gòtics.

Da manchina son presentats Jaco minor, Taddèu, Simon, lo jove Matia (que sostituìs Juda Iscariòta e es lo solèt embè lo libre dubèrt); Andriu embè la crotz del martiri, Pèire embè la clau, Joan e Felip; Matèu, Tolomèu embè lo cotèl, perquè era estat pelat viu, Juda e Jaco major, embè lo baston da pelèrin e la coquilha sal chapèl.